Η Εκθεμελίωση της Πατρίδας μας

 Η εκθεμελίωση της πατρίδας μας.

Γεωργίου Αθ. Δαλαμάγκα. Γιατρού καρδιολόγου.

            Στο βιβλίο που εξέδωσα το 2006 με  τίτλο «Η Κατεδάφιση», εξέφραζα με αλληγορικό τρόπο την απογοήτευσή μου από την είσοδό μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Περιέγραφα την πατρίδα μας σαν μια μονοκατοικία στην οποία οι Έλληνες ιδιοκτήτες της ζούσαμε αρμονικά διατηρώντας τις παραδόσεις της φυλής μας και πιστεύοντας στις αξίες που δημιούργησαν οι πρόγονοί μας, οι αρχαίοι Έλληνες, και που συμπλήρωσε η ορθόδοξη χριστιανική μας πίστη. Ασφαλώς σε μια τέτοια διαβίωση δεν έλειπαν οι προστριβές, τα παράπονα, οι κακίες και οι γκρίνιες, αλλά όλα ξεπερνιούνταν με την ανοχή και την συγκατάβαση όλων. Συχνά, όπως έγραφα, υπήρχαν και μεγάλες παρεκτροπές που δημιούργησαν μεγάλα προβλήματα.  

Όπως ήταν φυσικό ο κόσμος με τον καιρό άλλαξε, οι οικονομικές απαιτήσεις της «μονοκατοικίας» αυξήθηκαν, ενώ η έκταση και η απόδοση της εκμεταλλεύσιμης γης μειώθηκαν  και η εργασία των μελών της οικογένειας δεν απέδιδε όσα ήταν απαραίτητα για την άνετη διαβίωση αυτών στη νέα εποχή. Την ίδια εποχή φάνηκε στον ορίζοντα σαν ευκαιρία η ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε), ενός Συνεταιρισμού κρατών που το καθένα κράτος, έλεγαν οι διακηρύξεις,  θα ήταν ισότιμο προς τα άλλα, ανεξάρτητα από την ισχύ του, από την έκταση της επικράτειάς του και τον πληθυσμό του. Την Ε.Ε., την αποκάλεσα «Πολυκατοικία» στην οποία μετακόμισαν οι έως τότε ένοικοι της μονοκατοικίας, οι Έλληνες.

Η είσοδό μας στην Ε.Ε. υποσχόταν μεγάλες αλλαγές στη ζωή μας, οι οποίες θα έφερναν σε όλους περισσότερες ευκαιρίες για εργασία, περισσότερα υλικά αγαθά και μεγαλύτερη ασφάλεια. Η Δημοκρατία θα κατοχυρωνόταν οπωσδήποτε και η Ευημερία και η Ειρήνη των λαών της Ευρώπης θα ήταν πια μόνιμες.  Η συγκυρία για να επιτευχθούν όλα αυτά ήταν ευνοϊκή, αφού η πτώση του τείχους του Βερολίνου και η αποκαθήλωση του Σιδερού παραπετάσματος αναδείκνυαν την Ε.Ε. κυρίαρχη. Δυστυχώς οι μεγάλες προσδοκίες μας δεν επαληθεύτηκαν και άρχισαν να φαίνονται οι αδυναμίες της Ε.Ε. Μια απόδειξη είναι η αδυναμία των κρατών της Ε.Ε. να ψηφίσουν ένα κοινό σύνταγμα και να αναγνωρίσουν ως σύνορα της Ε.Ε. τα σύνορα των χωρών που συνόρευαν  με  χώρες που δεν ανήκαν στην Ε.Ε.  Αλλά η δική μου μεγάλη απογοήτευση δεν προήλθε μόνο από αυτά ή από τις πάμπολλες ατασθαλίες που έλαβαν χώρα στη χώρα μας από τις χορηγήσεις της Ε.Ε. προς τις διάφορες παραγωγικές τάξεις μας. Η απογοήτευσή μου  προήλθε από την απαξίωση των ηθικών αξιών με τις οποίες είχε γαλουχηθεί ο λαός μας επί αιώνες και από την έλλειψη σεβασμού των  ιδιαιτεροτήτων μας. Η Ευρώπη κατοικείται από προηγμένους λαούς οι οποίοι έχουν διαφορετική καταγωγή και ιστορία, δικό τους πολιτισμό και διαφορετική κουλτούρα. Η Ε.Ε. υποσχόταν την ανοχή της διαφορετικότητάς μας (την ορθοδοξία μας και τη κληρονομική μας κουλτούρα), αφού μέσα στις αρχές της  είναι η αποδοχή των ιδιαιτεροτήτων των λαών της και η ενσωμάτωσή τους σε μια ενιαία κουλτούρα στο απώτερο μέλλον της.  Η αποτυχία της εφαρμογής στην πράξη αυτών των αρχών της πιθανόν να οφείλεται και σε ένα άλλο γεγονός. Τον ίδιο σχεδόν καιρό, η ανάπτυξη της Αμερικής,  η ανάμειξή της στα ευρωπαϊκά θέματα και κυρίως ο ανταγωνισμός της με την Ευρώπη σε πολλά πεδία, όπως και η καθιέρωση και η αποδοχή όμοιων κανόνων στο διεθνές εμπόριο, αλλά  και η εξάπλωση της χρήσης του διαδικτύου, επέβαλαν την παγκοσμιοποίηση. Ολόκληρος ο κόσμος έγινε μια γειτονιά και η παγκοσμιοποίηση σαρώνει τα πάντα και επηρεάζει τη ζωή όλων των κατοίκων της γης και περισσότερο δε βοηθάει τους υπανάπτυκτους και αδύνατους λαούς, αλλά τους υποχρεώνει σε μόνιμη φτώχεια. Όλοι πρέπει να τρέχουν, όχι να βαδίζουν, αλλά να τρέχουν, με την ίδια ταχύτητα, μπορούν δεν μπορούν.

Όλα αυτά άρχισαν να απογοητεύουν. Το ακόμα χειρότερο είναι πως η μη ανοχή της διαφορετικότητας των λαών οδήγησε στο ξύπνημα του εθνικισμού και του  ρατσισμού ανάμεσα  στους κατοίκους πολλών ευρωπαϊκών κρατών με συνέπειες που άρχισαν πλέον να εκδηλώνονται φανερά.  Έτσι βλέπουμε 1ον) τους ηγέτες της Ευρώπης  να προτάσσουν φανερά  των συμφερόντων της Ε.Ε, τα συμφέροντα του δικού τους κράτους και 2ον) βλέπουμε σε όλα σχεδόν τα κράτη ομάδες ανθρώπων, οργανώσεων και κομμάτων να αναπτύσσουν ξενοφοβικά σύνδρομα. Οι διακηρύξεις περί ισοτιμίας και αλληλεγγύης των λαών πήγαν  στον αέρα.

Η χώρα μας σε όλα τα χρόνια που υπήρξε ισότιμο μέλος της Ε.Ε., είχε πολλά οικονομικά οφέλη, αλλά δεν κατόρθωσε να προσαρμοστεί και να εφαρμόσει με ακρίβεια και συνέπεια τους κανόνες και τους νόμους που ισχύουν για τη λειτουργία του πλήρους μέλους. Δεν κατορθώσαμε να μάθουμε να κολυμπάμε στα ξένα νερά και παραμείναμε κολυμβητές των γνωστών δικών μας θολών νερών.

Πού βρίσκεται και προς τα πού βαδίζει σήμερα η χώρα μας; Όλοι ζούμε τη δεινή κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει και όλοι παραδεχόμαστε πως τη μεγαλύτερη ευθύνη για την κατάντια μας τη φέρνουν οι πολιτικοί, αλλά δεν πρέπει να  βγάζουμε εντελώς έξω από την ευθύνη και τους εαυτούς μας.  Σήμερα η χώρα μας  από τα κατ’ επανάληψη τραγικά λάθη μας, από την ανικανότητα, τις διχόνοιες και τις ασυμφωνίες των πολιτικών μας δεν κατεδαφίζεται, αλλά ανασκάφτεται βαθειά, όχι για να ανοικοδομηθεί εκ νέου, όπως γινόταν παλιότερα με την κατεδάφιση των παλιών κατοικιών, αλλά για να ταφεί οριστικά. Δε βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού, βρισκόμαστε στον πάτο του βαράθρου και δεν μπορούμε ούτε να αναπνεύσουμε. Μας πνίγουν  εχθροί και φίλοι. Δεν αντιληφθήκαμε ποτέ πως  δεν έχουμε αγνούς φίλους. Κανένας δεν είναι φίλος μας, ο καθένας κοιτάζει πρώτα το δικό του συμφέρον και όποιος μας συμπεριφέρθηκε κάποτε σαν φίλος, το έκανε μόνο για το συμφέρον της δικής του πατρίδας και όχι γιατί μας αγαπούσε. Ποιος θα σώσει λοιπόν την Πατρίδα μας;

Να μην έχουμε αυταπάτες και να περιμένουμε κάποιον σωτήρα να μας σώσει. Πολύ περισσότερο να μην αναζητήσουμε πάλι τη σωτηρία μας στους ξένους.  Ο ξένος και να μας σώσει προσωρινά, θα το κάνει από δικό του συμφέρον και θα μας οδηγήσει γρήγορα πίσω σε νέα και ίσως σε μεγαλύτερη σκλαβιά.  Αυτό έχει συμβεί επανειλημμένα στην πρόσφατη Ιστορία μας. Να μην δεχτούμε λοιπόν τη σωτηρία μας από κανένα ξένο, αλλά ούτε και ένας Έλληνας μπορεί να μας σώσει από μόνος του. Όλοι μαζί οι Έλληνες αν ενωθούμε σε ένα σώμα και σε μια ψυχή θα σώσουμε την Πατρίδα. Να αφήσουμε κατά μέρος τους προσωπικούς και κομματικούς εγωισμούς, να κάνουμε πάλι την υπέρβαση και να προχωρήσουμε ομόθυμα, ομόψυχα και ομόφωνα στον υπέρτατο σκοπό μας. Έτσι μόνο είναι βέβαιο πως θα τη σώσουμε, όπως το έκαναν πολλές φορές οι πρόγονοί μας, στο απώτερο και στο πρόσφατο παρελθόν, όταν ενώθηκαν απαλλαγμένοι από τα πάθη τους και την κατάρα της διχόνοιας.  Και όταν τη σώσουμε να πούμε πως όλοι μαζί τη σώσαμε. Κανέναν να μην ονοματίσουμε σαν σωτήρα μας, γιατί θα κάνουμε πάλι το ίδιο λάθος και θα αρχίσουν πάλι οι τσακωμοί και οι φαγωμάρες μεταξύ μας.

                                                                          18-03-2016.