Η Μπουκαδούρα.

Πάνω απ΄ τα βράχια τα στεγνά, τότε που ήμασταν παιδιά,

κορμιά ηλιοκαμένα,

μετρούσαμε τα κύματα, τα κύματα  που δίνανε αμέτρητα φιλιά, φιλιά εις τη στεριά.

Και όταν μεγαλώσαμε και μάθαμε το χάρτη,

τότε επαληθεύτηκε, πώς ήτανε αλήθεια,

πώς τα φιλιά ερχότανε κάτω απ’ τα νησιά.

Νησιωτοπούλες τα’  στελναν  σε μας αληθινά.

Με το νοτιά τα στέλνανε ανώνυμα, κρυφά.

Με το βοριά  απαντούσαμε, εμείς εις τα τυφλά.

Φύσα, νοτιά μου, φύσαγε, νοτιά απ’ το Αιγαίο,

γιατί η δική σου η πνοή με κάνει πάλι νέο.

                                              Ιούλιος 2002.