Οπισθόφυλλο (για το  « Η Ψεύτρα»  υπό έκδοση).

            Όλοι οι άνθρωποι, ανεξάρτητα από το φύλο, την ηλικία, το επάγγελμα, το θρήσκευμα, το επίπεδο της μόρφωσής μας και τα πολιτικά μας πιστεύω, λέμε ψέματα στην καθημερινή μας ζωή. Η ηρωίδα μας όμως, η Μερόπη, το είχε παρακάνει. Το ψέμα το είχε  έτοιμο στα χείλια της και το έλεγε σε κάθε βήμα της ζωής της, εύκολα, αυθόρμητα και αβίαστα. Με το ψέμα επεδίωκε να διακριθεί, να εντυπωσιάσει, να επιδειχθεί, να προβληθεί, να κρύψει μειονεκτήματα και λάθη της, ή να διορθώσει λάθη της, να καλύψει την αλήθεια, να αγαπηθεί, να ευτυχίσει. Πολλά από τα ψέματά της τα πίστεψε ως αληθινά και έζησε, σκηνοθετώντας τη ζωή της σύμφωνα με αυτά, ακριβώς όπως την υπολόγιζε στο μυαλό της προκαταβολικά. Πολλά όμως δεν της «βγήκαν» και δεν είχε το όφελος, στο οποίο είχε στοχεύσει από την αρχή.  Στο τέλος πίστεψε, πως όλη η ζωή της ήταν ένα ψέμα και…

            Πόσο την βοήθησαν τα ψέματά της και πού την οδήγησαν θα το μάθουμε στο μικρό αυτό βιβλίο της ζωής της.